Spraakwaterval tegen kwetsbaarheid.

Afleiding

Enthousiast sprekend, vrolijk gebarend, voorbeelden bij de vleet en dynamisch bewegen mensen zich in mijn fauteuil. Als ze zo lekker gezellig hun verhaal vertellen, vraag ik mij intussen niet alleen af wie er tegenover mij zit. Nee, ik wil weten waar je  behoefte aan hebt. Dat wordt immers verwacht van mij als coach. En dat is wat je krijgt. Nu moet ik toegeven dat ik in mijn enthousiasme wel eens meega in het verhaal van mijn cliënt. Dat speelt me wel eens parten. Want wanneer ik een vraag stel en er volgt een enorme brij van woorden ga ik mee in het enthousiasme van mijn cliënt. Maar heel even maar. Dan is er weer rust en scherpte en zie ik de angst voor kwetsbaarheid.

Aanwezig

En dan zie ik het gebeuren; het draaien om de hete brij heen. De uitdaging, het probleem wordt in geuren en kleuren toegelicht. Mooi is dat een mens een zo uitgebreid vocabulaire ter beschikking heeft. Prachtige volzinnen van hoog niveau volgen elkaar in rap tempo op. Tot het moment dat ik een vraag stel die te maken heeft met de binnenwereld. En een oorverdovende stilte vult de ruimte. “Ik voel me goed hoor! Ja, echt hoor!” dan gevolgd door; “ Nog nooit bij stil gestaan.” Ik zwijg. “ Ja, de laatste tijd ben ik wel heel druk en dat voelt niet goed. Bedoel je dat dan?” Ik zwijg nog steeds . Hij of zij kijkt me verward aan en zwijgt ook. Misschien eerst luisteren naar wat je voelt. Of moet ik zeggen alleen waarnemen wat er bij je gebeurt.

Pijnpunt

Het valt me op dat mensen vaak niet weten wat ze voelen. Of zeggen dat ze dat niet weten. En dan heb ik het niet over oppervlakkige dingen als; Ik zit lekker hier. Totdat ze gevraagd wordt om het gewoon te doen. Om eens echt stil te staan bij wat er in je lichaam gebeurt. Soms is het prettig om te ervaren. Als het meteen lukt om goed te voelen. Meestal is het een reis naar verwarring en soms ook pijn. Dat is voor velen iets nieuws merk ik steeds weer. Het voelt kwetsbaar en klein.  Mijn eigen coach heeft het dan over het bereiken van het pijnpunt. Daar waar het echt omgaat bij je. Daar waar dan ook de groei vandaan komt. Wat ik het mooie eraan vind is dat hoe dichter je bij het punt komt waar het om gaat hoe minder woorden er worden gebruikt. Hoe krachtig kwetsbaarheid dan kan worden. Het lijkt net of alle franje en opsmuk verdwijnt en alleen de belangrijke zaken worden genoemd. Alsof de wild stromende rivier verandert is een rustig kabbelend beekje met hier en daar een ronddobberend woord.

Lastige vragen

Tegelijkertijd is het dan ook logisch wanneer je er niet meteen een antwoord op hebt. Voor mij als coach is het non-verbale een belangrijke barometer. Je lichaam liegt nooit en laat mij als coach dingen zien die je zelf niet ziet. En daar kunnen we dan mee aan de slag om je nog beter te laten functioneren. Als je dit herkent is het goed om er eens wat langer bij stil te staan. Hoe reageert je omgeving op jou? Wat wil je echt? Hoe denk je hierover? Welke gedachten horen daarbij en welke juist niet? Voel je er iets bij? Wat raakte je echt en misschien wel de meest lastige vraag; wie ben ik in de kern? Deze vragen kun je alleen zelf beantwoorden. Een coach kan je hier uitstekend bij helpen. En je hoeft je niet ander voor te doen. Je kwetsbaarheid maakt je juist voelbaar krachtig.

Stromen

Het heeft mij in ieder geval geholpen om deze vragen sneller beantwoord te krijgen. Mijn energieniveau schoot omhoog en, in mijn geval, de creativiteit kende geen grenzen. En dat is nog steeds zo. Het hoeft ook niet gelijk een waterval te worden van activiteiten. Een rivier met diverse stroomversnellingen en dan weer een rustig kabbelend bochtje lijkt mij een mooie middenweg.

Ik gun je veel stroomversnellingen en loods je graag door de rivier.